پیامدها و عوامل مؤثر بر میزان وقوع جفت ماندگی

 

افزایش چشمگیر تولید شیر در اوایل دورة شیردهی، بروز مشکلات مختلف تولیدمثلی را افزایش میدهد. از این رو، آگاهی از شاخصهای تولیدمثلی و اهمیت اقتصادی آنها، از مسائل مهم در مباحث مدیریتی محسوب میشوند.جفت ماندگی یکی از ناهنجاریهای تولیدمثلی رایج پس از زایش در گاو شیری محسوب میشود. زمان طبیعی دفع جفت، ۰٫۵ تا ۸ ساعت متوسط ۶ ساعت بعد از زایش است. به باقیماندن جفت بیش از ۴۶ ساعت پس از زایش، جفت ماندگی میگویند که بر اثر جدانشدن کوتیلدون از کارانکولهای رحم و بیحرکت شدن رحم رخ میدهد .

فاکتورهای زیادی از جمله سختی زایی ، مرده زایی ، چندقلوزایی،  شکم زایش ، فصل زایش، طول دورة آبستنی و شرایط تغذیه ای بر وقوع جفت ماندگی مؤثرند. جفت ماندگی از جمله عوامل مؤثر بر وقوع متریت و اندومتریت محسوب میشود؛ در پژوهشهای پیشین گزارش شد که ۳۲ درصد از گاوهای جفت مانده به متریت مبتلا شده اند.

این، جفت ماندگی باعث افزایش روزهای باز، کاهش نرخ آبستنی، کاهش تولید شیر، افزایش تلقیح به ازای هر آبستنی و افزایش نرخ حذف میشود که به طور مستقیم و غیرمستقیم خسارت هنگفتی را به صنعت دامپروری تحمیل میکند .

🔻هزینه های ناشی از جفت ماندگی :

🔴 زیان ناشی از کاهش تولید شیر

🔴 زیان ناشی از درآمد شیر دور ریخته شده در طی بیماری گاو

🔴 هزینه های دارو و خدمات دامپزشکی

🔴 هزینه های خدمات کارگری

🔴 زیان ناشی از کاهش باروری

🔴 زیان ناشی از کاهش شیر تولیدشده

🔻شکم زایش

آنالیزهای آماری نشان داد که شانس وقوع جفت ماندگی در شکم های مختلف، متفاوت است. درصد وقوع جفت ماندگی در شکم اول، ۶ درصد بود و در یک روند صعودی در شکم شش و بالاتر، به  ۱۳ درصد میرسد. .با توجه به نسبت بخت ابتلا به جفت ماندگی در شکم های مختلف خطر ابتلا به جفت ماندگی در شکم های بالاتر زیاد میشود. با افزایش سن دام انقباض های رحمی کم شده و در نتیجه توانایی رحم برای دفع جفت کاهش میابد. از طرفی با افزایش شکم زایش، دوقلوزایی افزایش پیدا میکند که از عوامل مؤثر بر وقوع جفت ماندگی به شمار میآید.

🔻فصل زایش

وقوع جفت ماندگی تحت تأثیر فصل می باشد. فصل بهار با درصد وقوع ۱۰ بیشترین و پاییز با وقوع ۸ درصد کمترین تأثیر را در خطر ابتلا به جفت ماندگی دارند. تفاوت در شرایط آب و هوایی در فصول مختلف وقوع جفت ماندگی را تحت تأثیر قرار میدهد.

🔻دوقلوزایی

نسبت بخت ابتلا به جفت ماندگی در دوقلوزایی در مقایسه با گاوهای تک قلوزا  ۵ درصد می باشد.

🔻مرده زایی

اصلی ترین فاکتور مؤثر در ابتلا به جفت ماندگی، مرده زایی تخمین زده شد. به طوری که خطر وقوع جفت ماندگی در مرده زایی در مقایسه با گاوهای زنده زا، بیشتر است. وقوع ناهنجاریهای تولیدمثلی مرده زایی، دوقلوزایی و سخت زایی خطر ابتلا به جفت ماندگی را به طور معناداری تحت تأثیر قرار میدهد. به طور کلی وقوع این ناهنجاریها سبب آسیب فیزیکی به رحم دام شده و محیط رحم را برای خروج جفت نامساعد میکند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *